Karanlığın içinde bir ışıltıydı, içimizde aydınlıktı ve o anda olan oldu güneşe giden bir yol canlarla birlikte paylaşmak alabildiğince paylaşmak. Çoktandır bir araya gelemeyen gözyaşlarımızdı. Bir araya gelmenin sevinç gözyaşları derken 17 ağustosa 2 kala hüzne dönüşüyor ister istemez üstelik gün batımı. Yitirilen on binlerce can. Nasıl unutulur ?
Yaz gecesiydi
sıcakmı sıcak
karanlıktır
normelden ırak!
Can demişken yine yeni bir can aramıza gelecek yeryüzünü 4 gözle iple çekerek bekliyordur şimdilerde! Adı yağmur, Berekettir aydınlığın diğer yüzü. Sefa gelirsin yağmurcuğum, hoş gelirsin! Emeğin ve sevincin ürünüdür şairin dediği gibi. Bir sevgi yumağı!
